Allah Resûlü (s.a.v.) Osman b. Maz'ûn'un vefatına o kadar üzüldü ki sakalı ıslanırcasına ağladı. Osman b. Maz'ûn'un hanımı bu tabloyu görünce şöyle dedi: "Müjdeler olsun. Ne mutlu Osman'a; kuş oldu, cennete uçtu." Bu sözü duyar duymaz Efendimiz (s.a.v.) bir hakikati öğretme adına gözündeki yaşı sildi ve önemli bir uyarıda bulundu.
İtidal, denge budur zaten... En sevinçli ya da en acılı hâlde bile hakikati nazarlara vermek, itidalin bir gereğidir. Efendimiz (s.a.v.) şöyle dedi: "Ben Allah'ın peygamberi olmama rağmen onun cennetlik olduğunu bilmiyorum, sen nereden biliyorsun? Böyle demek yerine vefat eden hakkında hayır konuşun ve onun için dua edin. " Efendimiz (s.a.v.) ardından Osman b. Maz'ûn'un Bakî Kabristanı'na defnedilmesini istedi ve Osman b. Maz'ûn buraya defnedilen ilk muhacir oldu. Defnedilen ilk ensar ise Es'ad b. Zürâre idi. Osman b. Maz'ûn oraya defnedilirken Efendimiz (s.a.v.) "Osman bizim selefimizdir/öncümüzdür," dedi. Allah hepsinden ebeden razı olsun.
Sayfa 62Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.