Ah Oğuz Atay'ım ahh... 88 sene önce bugün İnebolu'da gelmişsin bu kötü dünyaya. Sende herkes gibi geçip gitmişsin bu fani dünyadan...43 yıllık hayatına meğer kac 43 yıl sığdımışsın. Seninle tanışmam öyle çok eski yıllara dayanmıyor belki ama iyi ki de tanımışım. Keşke oyuncak araba yerine bana Tehlikeli Oyunları, Korkuyu Beklerken, Tutunamayanları verselerdi. O yaşta ne anlarım dimi ama en azından daha erken tanırdım.Kaybolan herkesin kendini bulmak için seninle tanışması gerektiğine inanıyorum.Bize senden geriye kalan, senin bıraktığın her şey için teşekkür ederim. İlker Kaleli'nin de dediği gibi; -Keske Oğuz Atay benim abim olsaydı...
-Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.
-Beni anlamalısın çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
-Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz.
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.