F.A: Sokrates: Şöyle, dedi. Nasıl, “adamdan tiksinmek” olursa, “fikirden tiksinmek” de olur. Doğrusu bu fikir tiksintisinden daha kötü bir felâket olamaz. Fikirden tiksinme de adamdan tiksinme gibi aynı şartlar içinde belirir. O halde fikirden tiksinmenin içimize sinmesi neden ileri geliyor? Tanımadan, bir adama sonsuz güven beslemekten, onu büsbütün doğru, sağlam ve inana lâyık sanmaktan değil mi? Az sonra da, onun ikiyüzlü ve bozuk olduğu, yeni baştan başka bir adam olduğu ortaya konulur.

Sokrates: Şöyle, dedi. Nasıl, “adamdan tiksinmek” olursa, “fikirden tiksinmek” de olur. Doğrusu bu fikir tiksintisinden daha kötü bir felâket olamaz. Fikirden tiksinme de adamdan tiksinme gibi aynı şartlar içinde belirir. O halde fikirden tiksinmenin içimize sinmesi neden ileri geliyor? Tanımadan, bir adama sonsuz güven beslemekten, onu büsbütün doğru, sağlam ve inana lâyık sanmaktan değil mi? Az sonra da, onun ikiyüzlü ve bozuk olduğu, yeni baştan başka bir adam olduğu ortaya konulur.

Sayfa 55Kitabı okudu

Phaidon Platon (Eflatun)

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.A