Esasında anı ortaklığı diye bir şey yoktur. Quasi (asılsız, uyduruk) nevinden bir ortaklık, anan insanın kendi nam ve hesabına kullandığı bir muhalefet şeklidir. Bazen anıyı en iyi harekete geçiren şey, insanın sanki birine içini açıyormuş gibi yapmasıdır, ancak bu samimiyetin gerisinde, anının sırf kendinde kalmasına yarayan yeni bir tefekkür gizlidir. Hafızaya binaen, insanlar karşılıklı yardım amacıyla tabii bir araya gelebilir. Ziyafetler ve doğum günü kutlamaları, sevgi simgeleri, ve nadide hatıralıklar bu yönden münasiptir.
..
Ancak anının cenderesini herkes yalnız başına sıkmak zorundadır. Haddizatında bunun hiç de acıklı bir tarafı yoktur. İnsan bir anıya hep tek başına sahip olduğu sürece, her anı bir sırdır. O insanın neyi andığını merak eden çok da olsa, o insanın anısı kendinedir, görünürdeki alenilik sırf hayalidir.
·
134 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.