Kitabı okurken ana karakterle öle bütünleştim ki Dostoyevski’nin kitaplarında karakterin iç dünyasında kaybolmak gibiydi Martin Eden. Bu yüzden incelememi kitabın ana karakterine bir mektupla bitirmek istiyorum.
Ah Martin! seninle önce benim ruhum öldü, sonra da insanlık öldü. Neden yaptın kendine Martin Eden bunu. O kadar inanmıştım ki Ruth’un sevgisine layık olabilmek için Fizik çalışan, cebir çalışan o adamın azmine. Sen en iyi sonu hak ettin Martin Eden. Varsın dünya sadece kirlenenlerin olsun be. Sen neden tertemiz kalbini bir okyanusa atlayıp yıkamaya kalktın ki hem de böle kirli insanların dünyasında.
