Semerkant, uzun zamandır kitap sitelerinde ve raflarda gördüğüm, olumlu yorumlar yapıldığı için hakkında hiçbir fikre sahip olmadığım halde aldığım bir kitap. Öncelikle yazarın üslubunu ve kitabı oldukça beğendiğimi söyleyeyim. Ömer Hayyam'ın hayatının ve onun rubailerinin yer aldığı yazma eserin başından geçenlerin anlatıldığı kitapta Hayyam'ın hayatında önemli bir konuma sahip olan Nizamülmülk ve Hasan Sabbah da yer alıyor. Bu üç büyük tarihi şahsiyetin aralarındaki ilişki ve hayat hikayalerini bulacaksınız kitapta. Tarihi romanları -bana göre- çoğu zaman tarih kitaplarından daha öğretici oluyor. Bu eserde Selçuklu Devleti'nin kardeş yöneticileri Çağrı ve Tuğrul Bey'lerin, daha sonra gelen Melikşah'ın hayat öyküleri sürükleyici bir şekilde anlatılmış. Ayrıca tarihin ilk üniversitelerini kuran Nizamülmülk'ün ne kadar büyük bir devlet adamı olduğu, Hasan Sabbah'ın neden ve nasıl Nizamülmülk'ün rakibi olduğu, tarihin en tehlikeli örgütlerinden birini kurduğu açıklanmış. Sözün özü kitabı bitirince o dönem hakkında ciddi bir tarih bilgisine sahip olacaksınız. Gelelim kitapla ilgili olumsuz görüşüme. Ömer Hayyam öldükten sonra kitapta yer alan konular bana göre gereksiz uzatılmış ve kitaptan ayrı bir bölüm gibi duruyor. Benjamin'in Semerkan Yazması'nı nasıl ele geçirdiği bu kadar uzun uzadıya anlatılmamalıydı. Selçuklu Devleti'nde yaşanan olaylarla İran'ın demokratikleşme geçmişini aynı kitapta okumak bana biraz gereksiz gibi geldi. Ömer Hayyam öldükten sonra Benjamin'in el yazmasını nasıl ele geçirdiği 20-30 sayfa anlatılıp bu eser harika bir şekilde sonlandırılabilirdi. Açıkçası bahsettiğim bölümü sıkılarak okudum. Yine de İran'ın geçmişinde şah, mollalar ve yenilikçilerin etkilerini okumak genel kültür açısından olumlu bir olaydı.

SemerkantAmin Maalouf · Yapı Kredi Yayınları · 202061,6bin okunma

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zifiri