“Mükemmelliği küçümseyen martılar yavaştır, hiçbir yere gidemezler. Mükemmele ulaşmak için uçanlar ise hızlıdırlar ve her yere gidebilirler. Unutma Jonathan, cennet bir zaman dilimi ya da bir mekân parçası değildir, çünkü zaman ve mekân kavramları anlamsızdır.” Herhangi bir olayda durumlara daha geniş açıdan, perspektiften bakmanın ve o büyük tabloya bir adım atmanın önemini de ele alıyor aynı zamanda. Dapdar bir kalıpta kalmanın zorluğunu ele alıyor. Jonathan sürüden farklı şeyleri arzu etmesi tıpkı bağnaz bir toplumun içinde doğmuş meraklı zihniyetlerin zincirlere vurulmasını anlatıyor gibi. Bence bu kitabın en ilginç bölümü kesinlikle dördüncü bölümü, yazar bu bölümü diğer üç bölümün bütünlüğünü bozmaması adına yayınlamak istemiyor. Ama sonradan yarım yüzyıl sonra, Sbryna adlı kişinin bulmasından sonra yayınlanıyor. Bölümde anlatılanlar tam bir büyü bozuluşu. İlk üç bölümdeki anlatılan harikuladeliklerin ardıllar tarafından ayine dönüştürülmesi ve sonradan katılaşarak gelenek haline getirilmesi. Her türlü yaratıcılığa ve sorgulamaya karşı her geçen gün daha da dirençli hale gelen daha derinlere işlenen toplumsal kodlar. Toplumsal kodlar tıpkı ailelerimiz gibidir, kabul etmesek de nefes aldığımız her an yakamızda kalacak DNA kalıtımlarından ibarettir.

Martı Jonathan LivingstonRichard Bach · Epsilon Yayınları · 201167,1bin okunma

·

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pythagoras