❝
Bizim Ağa bu köylünün donuna kadar aliyi ama köylüden acayip itibar göri. Ben bu işi çözememişem hakim bey.
❞
+"Nasıl yapıyorsun?"
-"Dinle"
+"Tamam dinliyorum, söylesene."
-"Dinle lô maĥsu, dinle; din ile."
Dillerimiz ve kalplerimiz şikayetlerle dolup taştı. Sosyal medyada, günlük yaşantımızın içerisinde, herkesin dilinde bu fiyatlar ne olacak böyle? Belimiz büküldü, kiralara ne oldu? Market fiyatları uçtu gitti, akaryakıta yine zam gelmiş. Bunun beraberinde şu cümle gelir filan kesi iktidara getirmedik de ne oldu? Filan kes iktidarda ne düzeldi? Her şey daha kötüye gidiyor vb. söylemler neredeyse toplumun bütünün de var. Konuşmaların bütünü ülke yöneticileri ya da yönetmeye talip olanların hamleleri ile refah seviyelerinin artacağı, bolluk ve bereketin içerisinde yaşayacağız gibi bir öngörüsü var. İşte tüm artışların ana problemi refah seviyesinin iktidarın ya da iktidar olacakların tekelinde olduğu inancından gelmektedir. Eşyanın tabiatını bozduğumuzu unuttuk. Bunun beraberinde Cemil Meriç’in dediği gibi, “İnsanlar sevilmek için, eşyalar kullanılmak için yaratıldılar. Bizler eşyaları sevdik insanları kullandık. Tüm kaosun sebebi budur diyor.” Yaşantılarımızın odağında, sahip olduklarımız ya da sahip olamadıklarımız var. İşin üzücü tarafı bu sahiplik odağı yalnızca maddi alanlara endekslenmiş durumdadır. Toplumsal yaşantıya baktığımızda, kolay yoldan para kazanma hatta zengin olma iştiyakı, torpil, tartıda ve ölçüde hile, haramın ve helalin birbirine karışması vb. ahlaki yoksunlukların artışı herkesin gözü önündedir. Allah bizi bu işlerin içinde olanlardan etmesin. Toplumsal ahlakın çöktüğü yerde hiçbir zenginliğin kalmayacağı aşikardır. Bizler, çevremizde, sosyal medyada iktidarları ve taliplerini eleştireceğimize, kendi hayatlarımızı bir kontrol etmemiz, muhasebesinin yapmamız gerekmektedir. Bir yerlerden torpil arıyor muyuz? Fahiş fiyatlarla ürünümüzü satıyor muyuz? Bünyemizde çalıştırdığımız işçinin hakkını gözetiyor muyuz? Bünyesinde çalıştığımız iş verenin hakkını gözetiyor muyuz? Aman dileyene el uzatıyor muyuz? Helale ve harama dikkat ediyor muyuz? Bunların muhasebesini yapan bir toplum olursak, bireysel muhasebeler, toplumsal muhasebeyi doğuracaktır böylelikle kontrol mekanizmamızı Kur’an ve Sünnet’ e endekslersek şikayetlerini sıraladığımız şeylerin birer birer azalacağını ve eksildiğini göreceğiz. İlk etapta yine ekonomik sıkıntılar devam edecek ama Hz. Ömer’in “kanaatten büyük zenginlik tatmadım” şuuruna ereceğiz. Artış beklentilerimiz maddi artışlardan takva artışına endekslenecek. Böylelikle ıslah olan bir toplum ortaya çıkacak. Islah olan toplumlardan ıslah olmuş yöneticiler doğacak. Suyun akıp yolunu bulması gibi, artan ahlaki değer ve kulluk suyun yolu bulması gibi bize özümüzün, gücümüzün kaynaklarını buldurup, nerelere erişebileceğini bizlere tecrübe ettirecek. Böylelikle İbnu Haldun’un deyimiyle bir *Umran* meydana çıkaracağız. Ta-ha Suresi 124.ayet mealinde, Allah (c.c) şöyle buyuruyor; “Her kim de benim zikrimden (Kur'an'dan) yüz çevirirse, mutlaka ona dar bir geçim vardır. Bir de onu kıyamet gününde kör olarak haşrederiz.” Her zaman ve her platformda toplumumuzu tanımlarken kullanılan bir cümle öbeği de %99’ u Müslüman olan bir ülkeyiz. Evet, Müslüman bir topluluğuz lakin İslam’ı yaşayan ve yaşatan bir topluluk değiliz. Ayettin mealinde geçtiği üzere Kur’an-dan yüz çeviren toplumlar dar bir geçime müptela kılınmıştır. Bu dar geçimin birçok manası vardır ama manalardan bir manada maddi alanı teşkil etmektedir. Din dediğimiz kavram, manası itibari ile her alan ve koşula düzen veren, söz söyleyen, uyarı, teşvik, ceza ve ödül taksim eden bir yapıdır. İslam dini ise bireysel ve toplumsal hükümleri içerisinde barındıran bir dindir. Tüm bu emir ve yasakların bütünü ise şeriat manasını taşımaktadır. Dar bir geçimden, daralmış bir ahlak yapısını, daralmış bir maddi yapıdan, daralmış kültürel, mimari, kılık kıyafet yapısından kurtulmak istiyorsak ŞERİAT’a bağlanmalı ve bağlı kalınmalıdır. Birey bu manada ilk elden kendini kurtarma yoluna girmiş olduğu gözükse dahi artan bireyler topluma oluşturacak ve böylelikle Şeriat’a uyan ve uyulmasını teşvik eden bir toplum ortaya çıkacaktır. Bu toplum asıl zenginliğin İ’lâ-yi Kelimetullah’ın bir bütün olarak yaşanılmasında olduğunu idrak edecektir. Yakın tarihimizden bahsedecek olursak Osmanlı kuruluş yıllarında bunu çok iyi yapmıştır. Ve hepsinden daha iyisini güzide insanlar topluluğu olan Sahabi en iyi şekilde temsil edip, sahada uygulamıştır. Bu şuura erildiğinde şikayetler yerini şükre bırakır. Şükür de nimeti artırır. “Ve düşünün ki rabbınız şöyle i'lân buyurdu: Celâlim hakkı için şükrederseniz elbette size artırırım, ve eğer nankörlük ederseniz haberiniz olsun ki azâbım çok şiddetlidir.”
Devlet yönetimi tarafına gelince, ahlaki değerlerin alt üst olduğu bir toplumda serbest piyasa ekonomisi, serbest zalimliği doğurur. Denetim mekanizmasının ise küçük işletmelerden ziyade, baronlara yönlendirilip doğru vergilendirme ile vergi kaçırılmalarına müsaade edilmemelidir. Çalışan tabakanın haklarını gözetmeli ve bunun beraberinde yeni bir maaş düzenleme sistemine geçilmelidir. Asgari ücret şehirlere göre hatta işletmelere göre belirlenmelidir. İşletmelerin kar oranları doğru takip edilip, kar ortaklığı üzerine işçilere maaş taksimi yapılması yerinde olacaktır. En nihayetinde her şey ahlaki değerlere bağlanıyor, ahlaki değerleri yüksek toplum paylaşımcı olur, işini hakkını verme eğiliminde olur. Bunun beraberinde ahlaki değerleri yüksek toplumlarda ahlaki seviyesi yüksek yöneticiler ortaya çıkar. Değişim kendimizle başlayıp, toplumla son bulmalı. Nihai karar ise yüce Allah’ındır.
Bazı filmler gerçeğin ta kendisi
Koviymisen ağam?
Kemal sunal'ın tüm filmleri gerçekleşiyor
Hayatımız yıllar önce film olmuş
Ağam bizi öncenden düşüniy
Türkiye'de şu filmden daha iyi sistem eleştirisi yapan film bir daha çekilmedi, tam bir başyapıt
Günümüz Türkiye'si = Orta Direk Şaban. 😏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.