Herkes öldürür mü sevdiğini ? Mutluluk gerçekten acıyla mı çevrilidir? Çok ters düz eden bir giriştir ki kitap Marianın cinayetiyle başlıyor. Ressam Juan Pablo Castelin kendi sergisinde kimsenin dikkatini bile çekmediği pencere resmini fark edip önünde dikilen Maria’yı öldürmesini okuyunca bu kitap şimdi nasıl devam edecek diyorsunuz ve hop geriye kırılarak bundan sonra bu cinayetin nasıl ve neden işlendiğini anlatan bir günlük okuyoruz sanki. Bize obsesif kompulsif bozukluğu olduğunu düşündürten Castel saplantılı bir şekilde Mariayı hayatının merkezi yapıyor. Tam da bu noktada Maria’nın sonu başlıyor. Sayfa sayfa bu sona nasıl geliniyor bizde huzursuz bir şekilde onu okuyoruz. Sonuçta cinayetle başlamış bir romanı ne kadar rahat okuyabiliriz , değil mi ? Kitabın sonlarına doğru Castel, cinayetten sonra vicdanını rahatlatmak için mi Maria’nın günahlarını ve gizli kapaklı yaşamını suçlayıcı bir tonda yazmış diye düşünürken bakın Castel bizi nasıl da tokatlayarak soğuk kanlılığını ifade ediyor: “İstediğinizi düşünebilirsiniz , umurumda değil.” Tam bir anti-kahraman değil mi ? Her tünelin sonunun aydınlık olmadığını görüp Castelin tünelin içinde kaldığına da böylece tanıklık ederek kitabı bitiriyoruz. Benim de sinirim bozulsun , takıntılı ve toksik bir insanla hiç tanışmamıştım diyenlere buyurunuz harika bir kaynak.

TünelErnesto Sabato · Ayrıntı Yayınları · 2000842 okunma

·

170 görüntüleme

Gökhan dilek

@Gokhandil ·

05 Ekim 2023 17:09

Merhaba naz hanım beğendiniz mi peki genel olarak?

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Naz