“Vahşi” bir toplumu yargılarken, en barbarca davranışların ve en sapkın tavırların bile insanüstü, tanrısal modelleri bulunduğu gözden kaçırılmamalıdır. Bazı dinsel davranışların neden, hangi bozulmalar ve yanlış anlamalardan sonra yozlaşıp sapkınlaştığını bulmak burada ele almayacağımız apayrı bir sorundur. Burada vurgulanması gereken, dinsel insanın çılgınlık, alçaklık sınırında, cinayete varan eylemlere sürüklendiğinde bile tanrılarına öykünmek istemesi ve böyle yaptığını düşünmesidir.