biliyorum matarada su
torbada ekmek
ve kemerde kurşun değil şiir
ama yine de matarasında suyu
torbasında ekmeği
ve kemerinde kurşunu kalmamışları
ayakta tutabilir
göz gözü görmez olmuş
tek bir ışık bile yok
yürek bir yaralı şahindir
döner boşlukta
belki bir şiir bir şiir kırıntısı
çalar kapımızı umutsuz karanlıkta yoklar yüreğimizi
eğilir yaramıza
dağıtır korkumuzu