Gözü daim son hədəfdə olan, onu "tanrı" hesab edən insan bir müddətdən sonra qarşıdakı yolla müqayisədə olduqca az məsafə qət etdiyini görüb məyus olur və çox vaxt irəliləməkdən vaz keçir. Ona görə də həmişə yolun sonunu yox,qarşıya,bir adım irəliyə baxmaq lazımdır. İnsan hər kiçik cəhdi uğur sayarsa və hər növbəti adımını hədəf seçərsə,hədəfin yaxən olmasından həvəslənər,yola ruh yüksəkliyo ilə davam edərək bir-bir bütün maneələri aşar.