İnce bir kitap hemen okuyayım biter diye düşünmüştüm ama öyle olmadı. Yani çabuk bitti ama bir süre kafamda yer edinecek.
Kitabı okurken kendimi tiyatro izleyen biri gibi hissettim. Oyuncuların duygusu, konuşmaları yani kısaca tüm duygular size geçiyordu. Sonda verilen mesaj ve kapanışta insanın kendini sorgulaması ayreten başarılıydı.
Üzüldüğüm nokta bu kitabın değer görmemesi... İnşallah keşfedilip hak ettiği değeri görür..
Gerçeğimin farkında zannediyorum kendimi, bir de bir tiyatro oyununa geldiğimi... Şimdi çok üşüyorum... Çırılçıplak, savunmasız kalmış gibiyim.
Tanrı'nın Musa'ya kendini gösterdiği yerdeyim.
Oysa uyarmıştı Tanrı: "Dayanamazsın...!"
