Görüldüğü gibi, Jean Valjean psikoposun evinden ayrıldığında, dünyayı her zamankinden farklı düşüncelerle gözlemlemeye başlamıştı. İçinde neler olup bittiğini anlayamıyordu. İhtiyarın meleklere yaraşan davranışına ve tatlı sözlerine karşı koymaya çalışıyordu. “Bana dürüst bir insan olacağınıza dair söz verdiniz ruhunuzu satın alıp içindeki sapkın düşünceleri çıkarıyorum ve onu Tanrı’ya teslim ediyorum.” Bu sözler aklından hiç çıkmıyor, bu ilahi hoşgörüye içimizdeki kötülüğün kalesi olan kibirle karşı çıkıyordu. Bu rahibin bağışlamasını kendisini hâlâ sarsan bir saldırı olduğunu, bu merhametli davranışa direnirse, yüreğinin katılığının sonsuza dek yumuşamayacağını, boyun eğerse insanların yıllar boyunca davranışlarıyla yüreğine doldurduğu o hoşuna giden kinden vazgeçmesi gerekeceğini, bu kez kendi kötülüğüyle o adamın iyiliği arasında yeneceği veya yenileceği muazzam ve nihai bir savaşın yaşanacağını belli belirsiz hissediyordu.
Sayfa 132Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.