Oblomov. Kimilerinin okuyup beğendiği, kimilerinin yarım bıraktığı, kimilerinin ise okumadığı için kulaktan dolma bilgilerle içeriğini sadece tembellik zannettiği eser. İçselleştirerek ve anlayarak okuyan her okur bilir ki Oblomov asla bir tembel, anlatılanlar da tembellik övücü satırlar değildir. Oblomov, aristokrat Rus bir ailenin tek çocuğudur. Zengin ve soylu bir aileye mensup olduğu için küçüklüğünden itibaren en ufak işi bile kendisi halletmeyen Oblomov bütün hayatını başkalarının, özellikle uşağı Zahar ve arkadaşı Ştoltz'un, idare etmesine alışkın şekilde büyümüştür. Yatağından kalkmayı istemeyen, yemeğini ve hatta düşünmeyi bile çoğunlukla erteleyerek bir yaşam sürmeye alışmış olan Oblomov bir gün hayatının en büyük sınavlarından biriyle karşılaşır: taşınmak. Taşınmak demek tüm düzeni alt üst etmek, konfor alanından çıkmak ve peşi sıra gelen kargaşalar bütünü demektir. Oblomov gibi, çizmesini dahi kendi giyemeyen biri için büyük bir olay olan bu durum onun bazı gerçeklerle yüzleşmesi anlamına gelecektir. Oblomov düşünülenin aksine tembel biri kesinlikle değil bence. Çünkü işleri hiç yapmamak, onları unutup kafasını rahatlatmak gibi bir durumu yok. Ancak üşenme ve erteleme ya da atalet dersek çok daha doğru olacaktır onun anlaşılması için. Karşısına çıkan her problem ya da olayda 'sonrasında hallederiz' diyerek geçiştirse de onun üzerine düşündüğünü onu halletmeye çalıştığını görüyoruz. Hareket etmeyi, çalışmayı, gezmeyi sevmediği için tembel zannedilen Oblomov sanılanın aksine çok zekidir. Çünkü işlerini bu şekilde çözüme ulaştırmayı başarır ve yorulmadan işlerinin toparlanmasını sağlar. Hayatının aşkı Olga ile tanışan Oblomov onun isteği doğrultusunda normal bir yaşam sürmeye, sürekli uyumamaya, işlerini sonraya ya da başkasına bırakmadan kendi halletmeye başlar. Genç ve dinçleşir. Doktorların ona söylediği hastalıklar bir bir iyileşir. Fakat alışkanlıklar unutulmaz ve Oblomov'un kanına işleyen atalet hâli aşkı da yener ve Oblomov erteleme ve bahanelerine geri döner. Oblomov tam bir ders kitabı niteliğinde. İnsanın kendinde bulduğu ve değiştirmek istediği hâlde bir türlü güç yetiremediği bahane hastalığını yenmek için doğru adres. Okurken kendini bulduğunu söylemeyen kimseyi duymadım. Aynı üşenme ve erteleme hâli hemen hemen hepimizde var. Ama okurken uyanıyor ve akıp giden hayatın hızında neleri kaybettiğimizi daha net anlıyoruz. Oblomov gibi gecikmemeyi, onun arkasından verdiğimiz nasihatleri dönüp aynada kendimize etmemiz gerektiğini anlıyoruz. Kalınlığından gözü korkup Oblomovluk yaparak sonraya bırakan her okura tavsiyedir.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,2bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Puğar