Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

İtiraf etmeliyim ki, “gülüş “ruhun soylu bir faaliyeti değildir. Hiç kimse kendine gülmez; güldüren diğerinin acizi, kusuru ve yanlışıdır ve gülen, kendinden fazla memnun olan gururumuzdur. Fikir yaratmakta veya düşman gözlemekte veya sonsuz suya ve göğe bakıp düşünmekte olan adam gülmez; “aşk“ ın çehresi “hüzn“ un çehresi gibi sakin, alçakgönüllü ve serttir. Ruh, neşe sahasında, ancak tebessümün dudaklar üzerinde çizdiği hatta kadar ileri gidebilir, çünkü ondan sonra etin kabalığı ve karışıklığı başlar. Gülen bir adamın çevresinde gerilen dudakların açık bıraktığı iki çıplak diş sırası, hayvan sırıtmasını andırmaktan uzak olmadığı kadar gülmeyen bir insan ve özellikle gülmeyen bir kadın çevresi, ilahi bir Çehre olmaya yakındır.
Sayfa 111 - KaranfilKitabı okudu
·
98 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.