Içimdeki sisler yavaş yavaş dağıldı kendimi fark etmeye başladım artık. Daha bi yerleşmeye dem tuttu ortalık. İçimdeki pus kalkmış, kasvetimden ve omuzlarımdaki yükler birer birer azat edilmeye başlamıştım. Artık güzel bakıyor ,güzel görüyor , güzel düşünüyordum. Gülüşlerim artıyor kahkaha denizinde boy veriyordum. Sanırım toparlanıyordum dönüyordum, kendime dönüşmüş şekilde. Elbette o kasırgadan önceki ben değilim ama icimdeki karanlıktan
kurtuluyordum usulca .Her doğum sancılıdır , yeniden doğuyordum ama başka bir şekilde . Herkese inanmıyor , sırtımı dönmüyor ,süslü kelimelerine kendimi bırakmıyordum . Değişmiştim ve kalkıyordum düştüğüm yerden. Yinelenmiş değilde ,yenilenmiştim artik.
MURAT ÇAĞLAR