Ne kötü şeydi bu yüreği sancılanmak..
Bu kuşlar niye ölüyor, diye sordu kendi kendine. Yalnız kuşlar da değildi ölen. Atlar da ölüyor, keçiler de ölüyordu, öküzler de ölüyordu, minnacık sinekler, kertenkeleler, yılanlar, çıyanlar, akrepler, kurtlar, kuşlar. Hay Allah insanlar ölüyordu en kötüsü.
.
Sayfa 66 - E Yayınları
·
133 görüntüleme
Neden ölüp ölüp gidiyorlardı sanki , ölünecekse neden hep birlikte bütün bir köy, birbirini seveniyle, sevmeyeniyle bütün bir köy hep birden ölmüyordu?
Hiç değilse arkada yanıp ağlayan, çaresiz eli böğründe kalan olmazdı.
Tövbe, tövbe diye geçirdi içinden.
Allahın da bir bildiği var elbet. Ölüm olmasa, anasından her doğan sonsuz bir yaşamı sürdürse dağ taş adam dolardı.
Dağ kalmaz, ova kalmaz her yer insan olurdu, şöyle bir koşamazdın gönlünce, belki sağından soluna dönemezdin.
Gökyüzü olmaktan çıkardı her doğan ölümsüz olsa silme kuş olurdu gökyüzü. Güneşi göremezdin kuşlardan, yağmurun damlası inmezdi toprağa. Ne kötü olurdu yerler silme insan, gökler silme kuş.
..Tövbe tövbe koca Allahın bir bildiği var elbet.
Kerkenez
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.