Öldükten sonra anlaşılmak bu coğrafyadaki şairlerin kaderi. Birhan Keskin'de kader arkadaşları ile aynı süreçten geçiyor sanırım. Kalitesini popülariteye feda eden, göz önünde bulunmanın şımarıklığını samimiyetin yalnızlığına kurban eden edebiyatçılar gibi medyanın maymunu olmasa da, en azından bir Didem Madak gibi tanınırlığını kıymetine borçlu olmanın bilinirliğini yaşamalıydı. Birhan Keskin özeleştiri gibi şiir yazıp, biyografi tadında acılar sunuyor. Bir yandan didaktik bir tavır takınırken, bir yandan da hayata bulaşıyor. Yemek tarifi verir gibi ''nasıl şair olunur''u anlatıyor acılarıyla. Şiirleri kendine dönük tasvirlerde bulunurken, dışa dönük sitemini bağırıyor. Severken kusursuzluğun vicdani rahatlığını yaşarken, sevilirken hata payı bırakacak kadar insan oluşunun bedelini ödüyor dizelerinde. • • • Bu kitabı, bir kitapçıyı ayaküstü gezerken "atılan bir story'deki gösteriş budalası bir kitap kapağını" hatırlayıp ya da kendi paylaşımlarının dörtte birini bile okumamış aforizma sıçan bir sosyal medya hesabında denk geldiğiniz bir sözden dolayı alacaksınız ALMAYIN! Çünkü bu kitap, en azından alınma aşamasında bile verilecek bir emeği hak ediyor. Kitap, bir kadının aşktan bahsedince edebi anlamda neler başarabileceğinin de göstergesi. Her sayfasıyla aşkı erkeğe endeksleyen zihniyeti çürütmüş. Sevginin cinsiyetinin olmadığını ispat etmiş. Kadının da sevgisini gösterebileceğini, ilk adım saçmalığının cinsiyetçi bir söylemin ürünü olduğunu, dolayısıyla kadın sevince kaleminin nasıl kuvvetlendiğini, kadının gerektiğinde aşkıyla mücadele edip sevdasını bastırmayı da beslemeyi de bildiğini, bu bağlamda kadını ikinci plana itmenin anlamsızlığını içeriğinin gücüyle, varlığıyla hissettirmiş kitap. • • • Özdemir Asaflar, Cemal Süreyalar kadar Didem Madaklar, Birhan Keskinler de var... Ne aşk erkeğin tekelinde ne de sevgi sadece kadına özgü!

Y'olBirhan Keskin · Metis Yayınları · 20145,4bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Toprak