-"Siz ciddi bir eleştiriniz olduğu için dönmüyorsunuz sırtınızı topluma. Sadece katılmak istemiyorsunuz. Dışında kalmayı seçiyorsunuz. Peki tamam. Ancak yaptığınız tek şey ortalıkta dört yaşındaki bebeler gibi 'ben ben' diye bağırarak dolaşmak." -"Yaşlısın, diyorum. Hayalini kurduğun hayatı yaşayamazsın. Yarın kaçıp gitsen bu istediğin hayatı birkaç yıl da olsa yaşarsın. Ama gidemezsin. Sana engel olan annen olsaydı çoktan bir hastanenin geriatri bölümüne postalamıştın onu. Ya da bir yastık kapatıvermiştin yüzüne." Bu diyalog kitaptan. Neredeyse yarıda bırakıyordum. Zira başları çok zorlayıcıydı. Ama şunu bilirim ki başlarda zorlayan, sıkan çoğu kitap sabredip nimete kavuşmuşsun gibi sonradan olanca cömertliğiyle açar kendini sana. Ve bu kitap da öyle oldu. Kahramanımız Sune, eşi ve bir çocuğunu evde bırakıp doğada yaşamayı tercih ediyor. Satır aralarında bunu sorumluluk almaktan korktuğu için yaptığını anlıyorsunuz. Dağlarda ve ormanlarda geziyor. Modern hayattan uzak olmak kendini daha iyi duyumsamasına olanak sağladığını söylüyor bu durumun. Çünkü modern hayatı bize dayatanlar kendi kimliğimizi terk edip onların kurallarıyla bunu yapmamızı şart koşuyorlar. İnsanlara bir bakın birer zombiye dönmüş gibi kendilerini tanımadan bir hayat yaşıyorlar. Evet bu kitapta sözü edilen şekilde 'Toplumdan ve modern hayatın baskılarından kaçıp özgür bir şekilde yaşamaya karar verseydik nasıl bir yaşam beklerdi bizi?' sorusunun cevabına bir nebze de olsa kapı aralayabiliyorsunuz.

Gece Gündüzü DüşlüyorIngvar Ambjörnsen · Ayrıntı Yayınları · 201681 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Erkan