Ama bu kitabın içinde herkesi -tamam, herkesi değil belki ama sevdiğim herkesi- incitecek şeyler var. Onları incitmek için yazmıyorum oysa. Bunu onlara anlatmak çok zor, biliyorum. Ne kadar roman yazıyorum, desem de ben bile bunların yaşanmış olduğunu biliyorum. Sadece isimleri değiştiriyorum; belki biraz da dış görünüşleri. Ama işte babam orada duruyor; bu kitabı okuyabilse Halit'in kendisi olduğunu anlamamasına imkân yok. Başkaları anlayacak elbette, o anlayamasa da. Çünkü o en azından ne yaptığını biliyor. Annemi de tanıyacaklar; çünkü onun da ne yapmadığını biliyorlar: bana elini uzatmadığını. Beni öylece, istemediği, yanlışlıkla alınmış ya da hatırası var diye saklanan ama hiç yüzüne bakılmayan bir eşyaymış gibi kenarda tuttuğunu biliyorlar.