Jean-Louis Fournier yazardan okuduğum ilk kitap. Kitap dili çok açık ve yalın. Kitap sayfaları da genellikle yüzde 50 si dolu. O yüzden 1 - 2 saate bitecek bir kitap.
Jean-Louis Fournier hep eşinden önce öleceğini düşünüyordu ama hayat sürpriz yaptı ona önce eşi öldü. 40 yıllık evliliğin ardından dul kalan Fournier kendini teselli etmek için karısından söz ediyor. Ama onu anlatırken aslında bize kendisini anlatıyor.
“Artık dulum. 12 Kasım günü Sylvie öldü.
Çok üzücü. Bu sene indirimli satışlara birlikte gidemeyeceğiz.
Dul kitabı bir olay değil de anlatı şeklinde yazılmış. Yazarın eşiyle olan hatıralarından ve eşinin ölümünden sonraki yaşadığı duygusal anlardan oluşan anlatılar mevcut. Bolca altı çizilesi cümleler var. Ölen kişinin ardından yarım kalanları çok güzel ifade etmiş. Özellikle eşinin hiçbir kitabı yarım bırakmadığını ancak ölünce yarım kalan kitabını görünce kendi tamamlamak istemesi çok duygusaldı.
“Bir kitap var ki, henüz bitirmemişsin, ne yazık ki bitiremeyeceksin de. Ona devam etmek istiyorum. Senin yerine okuyacağım.”
Ayrıca Fournier eve geldiğnde eşinin el çantasını yerinde gördüğünde evde olduğunu anlar sevinirmiş fakat onu kaybedince çantanın yine orada durduğunu eşinin artık evde olmadığını bilmek de ona çok zor duygular yaşatıyor.
“Artık, çantan hep orada ama sen yoksun.”
Eşinin cüzdanındaki paraları alamıyor sanki hırsızlık yapıyor gibi bir hisse kapılıyor.
“ Cüzdanında kâğıt paralar buldum, onları kullanmaya cesaret edemiyorum, senden çalmışım gibi hissederim. Aptalca tabii, cenaze masraflarını ben ödedim ne de olsa. Bana borçlusun.”
Ölen kişinin ardından en zoru da telefonunu rehberden silmektir herhalde. Çok zor bir andır o artık onun aramayacağını senin de onu aramayacağım hissi..
“Ekranımda korkunç bir yazı belirdi: Sylvie’ yi silmek mi istiyorsunuz? Epeyce tereddüt ettim. Sonunda hüzünle “evet” tuşuna bastım. Kendimi atom bombasının kırmızı düğmesine basan cumhurbaşkanı gibi hissettim. Ve ekranda küçük bir çöp kutusu resim belirdi, kapağı kapandı. İşte böyle, seni çöpe attım.”
Üzücü bir durum… Maalesef ki hayatın gerçeği… Yapılacak çok da bişey yok bu duruma. Yapmamız gereken yanımızdakilerin kıymetini bilip sarılmak. Ufak tefek şeylerden hayatı çekilmez hale getirmenin hiçbir anlamı yok. Sonrası pişmanlık oluyor çünkü…
Fournier’ in kitapta çokça belirttiği sözle bitiyorum.
“Her geçen gün, her bakımdan daha iyiyim, çok daha iyi olacağım.”
DulJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20133,989 okunma
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
