Tam anlamıyla isminin hakkını veren bir kitap ... İsmine ayna olmuş bir kitap. Hayat içinde oyun , oyun içinde hayat var ...Emekli bir tarih öğretmeninin gözünden hayatı oyunlarla gözlemliyoruz . Emekli tarih öğretmeni Coşkun Bey , emeklilik sonrası tüm yaşamını tiyatroya adar . Ama istediği ilgiyi görmez ve tiyatro uğraşı maddi açıdan herhangi bir kazanç sağlamaz. Bu durum hem onu hem ailesini yıpratır. Ve bu yıpratıcı durum oyunlarına da yansır. Tiyatro artık onun sığınağı olurken eşi ve kaynanasının cehennemi oluyor. *Bu emekli tarih öğretmeninin asıl derdi tanınmak değil. Asıl derdi insanların uyanmaması. Kör olması. Uyandırmaya çalışıyor yazar . Bas bas bağırıyor. Değerli bir halk olduğumuzu ama bunun bilincinde olmadığımızı bas bas bağırıyor ama duyuramıyor . Çünkü dinlemiyorlar... Dinleseler de anlamıyorlar. *Aslında bu kitap Oğuz Atay'ın içindeki fırtınaların koptuğu ve dağıldığı kitap. Haykırışlarını, sitemlerini, serzenişlerini içeriyor. *Son olarak emekli tarih öğretmeni Coşkun Bey karısını her ne kadar suçlasa da ben Cemile'nin de yer yer haklı olduğu durumlar olduğunu düşünüyorum. Coşkun Bey Cemile'yi sanattan yoksun olmakla suçluyor. Buna hakkı olduğunu düşünmüyorum çünkü ister düşük eğitim seviyesinde ister yüksek eğitim seviyesinde olsun her insanın hayata bakışı farklı olabilir ve bu saygı duyulması gereken bir şey. Bizden farklı insanlarla yola çıkıp onları değiştirmeye çalışmayı kimse kendinde hak görmemeli. *Kitabın üslubuna gelecek olursak: Oldukça akıcı, sürükleyici ve hem anlam açısından hem biçem açısından edebiyata yakışır bir eser .

Oyunlarla YaşayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 20209,2bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berat