Şu anda size bilinmeyen, bu zamanın insanlarının bilmediği bir dilden konuştuğumu biliyorum. Yine de bazen kendime acımanın dünyayı kurtaracağını söylüyorum. Evet, insanlar birbirine acıdığında, ortak zayıflıklarını anladıklarında, güçlüler yoksulların talihsizliğine acıdığında, o zaman belki insanlar birleşecek, o zaman ne krallar ne de tebaalar, ne zenginler ne de fakirler, ne efendiler ne de hizmetçiler olacak. O zaman sadece el ele vermeye çalışan insanlar olacak.
Sayfa 119Kitabı okudu
·
13 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.