Ben bir Handke hayranıyım. Her şeyden önce değinmek istediğim nokta muazzam bir yapıt olduğudur. Bir kitabı okurken yorulmak, dayak yemiş hissi yaşamak, adeta sınırlarımın zorlanması hissi beni muazzam derecede tatmin eder. Özellikle koyu betimlediği bölümlerde aynı sayfayı defalarca okumak beni duvardan duvara vurdu diyebilirim. Bu tatmin hissini, bu anlam arayışını bir süredir hissetmeyen ben için muazzam bir histi. Bir yazarın yazmak ile ilgili bir kitabı, hayatının merkezine alarak ve bence olabilecek en ilginç biçimde aktardığı bu eserde yazarın önünde saygıyla eğiliyorum. Yer yer oğlu, yer yer eşi ya da eski eşi olan ilişkisini de zaman zaman hayatının merkezine alıyor yazar. Hayatında, yazın hayatını etkileyebilecek her olayı en açık biçimleri ele almış eserde. Bu detayların hepsini de kendi gözünden kendi hisleri ile aktarmış. En önemlisi ise bunları paylaşırken hiçbir filtre kullanmadan doğrudan aktarması olmuş. Yazarın kitapta kendini iyi ya da kötü göstermek adına bir çaba harcamadığı çok belli. Her şeyi kendince olduğu şekliyle vermiş ve muazzam bir tat katmış esere. Bir noktada ressam, mimar, müzisyen veya okur olarak aktardığı kısımlarda okurken o kadar keyif aldım ki anlatamam. Yazarın her konuda denebilecek muazzam bir kültür birikimi var ve bunu gözümüze sokmaktan imtina etmemiş. Eserde (daha sonra yorum olarak ekleyeceğim) muazzam betimleme ve tasvirler var. Aşka dair yaptığı bir tasviri özellikle harika buldum. Bitmesin diye dua ettiğim bir kitaptı. Okurken bu denli haz alacağımı asla hayal etmemiştim. Kitap tam bir Handke kitabı denebilir. Bu kitabı gerçek bir edebiyat metni okumak isteyen herkese öneriyorum.