Fyodor Dostoyevski
Varoluşçu yazar Dostoyevski dedemizin 1846 yılında 25 yaşındayken yazdığı bir kitap Öteki.
Kitapta Yakov Petrovic Golyadkin isimli bir memurun varoluşçuluğa yakışır bir biçimde anlatıldığını görüyoruz. Golyadkin, bugünün tabiriyle anksiyete sahibi birisi. Düşünürken bile düşünen biri. Öyle ki bu diline de yansıyor. Çok düşünen insanlarda gördüğümüz konuşurken cümle kurmayı unutma, sürekli aynı şeyleri tekrarlama gibi özellikler Golyadkin'de mevcut. Dosto reis, Golyadkin'i anlatırken aslında insanın diğer insanlar arasında yer edinmesini, insanın bir şeylere ait hissetme ihtiyacını gözler önüne seriyor.
Golyadkin bir gün kendisine tıpatıp benzeyen biriyle karşılaşıyor. Bu kişi kendisinin zıttı. Golyadkin'in olamayacağı bir kişilik. Daha girişken, atılgan biri. Belki de öyle anlatılmasa da olmak isteyeceği kişilik mi acaba?
Bazı insanlar içlerinde farkında oldukları bir zıt karakter taşır ancak bunu göstermezler. Çoğu içsel konuşmaları bu kişiye yönelik veya onunladır. Dosto'nun karakter olan Öteki ile anlatmak istediği belki de bu. Peki bu içimizdeki öteki gerçek olsaydı, kanlı canlı bir kişi, nasıl olurdu ve neler yaşardık?
