Öncelikle bu Pamuk ' un okuduğum 3. kitabı, kendisiyle bir türlü anlaşamadık. Her kitabı ben bir şeyler mi kaçırıyorum diyerek okudum. Ne var ki hemen hemen hiçbirinden okurken zevk alamadım. Kafamda Bir Tuhaflık Var kitabının en başından başlarsam ilk sayfadaki aile ağacının verilmesini Yüzyıllık Yalnızlık kitabından esinti olarak algıladım, gerek de olmayan bir ayrıntıydı. Kendis oldukca cok okuyan bir yazar olsa gerek ben onun kitaplarinda hep baska yazarlarin izlerini görüyorum. Elbette birbirlerinden etkilenmeleri normal ama bir sayfada birden Livaneli ya da Marquez 'i görmek istemem. Ayrıca betimleme okumaktan sıkılmam ancak Pamuk'un betimleri bana hep zorlama geliyor, doğal bir akışın içinde değiller. Yaşar Kemal'in 2 bin sayfalık betimlemelerini keyifle okurken bu kitaptakiler oldukça tatsız geldi.
Ayrıca belki de Anadolulu olduğum içindir yapılan ayrıntılı İstanbul tasvirleri beni içine çekmedi. Bir İstanbullu'nun daha keyifle okuyacağını düşündüğüm cümleler bende ne zaman bitecek hissiyatı uyandırdı.
Konu da aynı şekilde yoğunlukla İstanbul 'un çehresinden bahsettiğinden bende istekli bir okuma olusturmadı. Pamuk hayranları belki bu söylediklerimi yanlış bulacaktır ama Pamuk u benimsemem oldukça zor görünüyor.