O günlerde yaşadığım şeyin 'eşyanın ruhu' demek olduğunu ve Doğulu uluslarda bunun için 'eşyaya bakma'nın gerçeği görmekle eşdeğer tutulduğunu sonradan öğrenecektim. Buna göre varlığa bürünmüş her şeyin bir ruhu, bir hayatı vardı. Tıpkı insanlar veya hayvanlar gibi bitkiler de, cansız varlıklar da birer hayat sürüyor, yerküre topyekûn nefes alıyor, yaşıyor ve yaşatıyordu. Toprak'ta hayat vardı, suda hayat vardı, ateşte ve havada hayat vardı. Hatta hayat bunlardan ibaretti. Ben ki, toprağın ve suyun çocuğu, ateşte nefes almış, serin esintilerden gıdalanmıştım. Varlığım bilgiyle yoğurulmuş gibiydi. Biliyordum, bildiğimi bilmenin bilinciyle biliyordum.''
Sayfa 33Kitabı okudu
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.