Abdullah b. Abbas'a göre de bu âyette yer alan (الصَّمَدُ) hiçbir varlığa ihtiyaç duymayan, ancak bütün varlıkların kendisine muhtaç olduğu Yüce kudret anlamına gelmektedir.
Maverdi, en-Nüket ve'l-uyun, VI, 371; Zemahşeri, Keşşaf, VI, 461; Kurtubi, el-Cami, XXII, 558.