Merhaba Oğuz Bey (İnceleme)
Bu, okuduğum ilk kitabınızdı ve bu kitabınızı "sevgili okuyucu, sen neredesin" diye bitirmiştiniz. İşte buradayım...Herkesin sağda solda "Olric"li sözlerinizi paylaştığını görünce açıkçası içimde itici bir popüleriteye sahip olmuştunuz. Şimdi ise sizi tanımak adına güzel bir başlangıç yaptım.
~Kurgu~
Kurgularınız harika.Kesitleri detaylıca anlatarak parça-bütün bağlantısını çok iyi sağlamışsınız. Eğer bir yönetmen bu kitabınızı sinemaya aktarmak isterse sanırım pek zorluk çekmeyecektir. Finalleriniz modern film sahnelerinden fırlamışçasına zihinlerimizi bir arayışa sürüklüyor. En sonunda her okurunuz kendi algısına göre bir cevaba ulaşıyor. Özellikle ikinci öykünüz "Unutulan"daki final sahnesi yani eski sevgilinin(cesedin) kafasındaki "delik" ile yeni sevgilinin seslendiği "diğer delik" dakikalar boyunca üzerimde şok etkisi yarattı.
~Üslup~
Bir kitapta ilk kez bu kadar parantez içi açıklamalar gördüm. Üzülerek söylemem gerekir ki 
Oğuz Atay , neredeyse her sayfanızda bulunan bu parantez içi konuşmalar, açıklama yapma gereksinimleri, bana yersiz gibi geldi ve okuma zevkini düşürüyor.Bu durum, özellikle "Ne Evet Ne Hayır" öykünüzde dayanılmaz bir hal alıyor.Onun dışında cümleleriniz genellikle kısa ve devrik yapıda. Böylece şiirsel anlatımınız kitap boyunca bize eşlik ediyor. Hızlıca okunup geçiliyor.
~Öyküler~ (spoiler içerir)
Kitabınız 8 öyküden müteşekkil. İlk 3 öykünüze ve son 2 öykünüze bayıldım. Kitabızın da ismini aldığı "Korkuyu Beklerken" üzerine biraz konuşmak gerekirse: açıkçası ters köşe oldum. Bir gizem hikayesi diye kendimi kitaba kaptırmışken yine insanoğlunun gereksiz korkuları, kendi kendini tüketip bitirişi, kıskançlığı ve çekememezliği içinde buldum kendimi. Zira kahramanınız "Uber-Metenga" isimli anlaşılamayan gizli bir örgütün yazdığı anlaşılmaz bir mektup yüzünden kendine çektirmediği eziyet kalmamıştı. Hem de mutlu insanların mutlu olmasını bile kabullenemez hale gelmişti. Çünkü onlar da kendisi gibi acı çekmeliydi ! Sonrasında çok sevdiğim bir dostumun şu sözünü hatırladım: "Sahi biz ne için yaratıldık, neyle uğraşıyoruz?". Bir incir çekirdeğini bile doldurmayan şeyler, yüreğimizi ne kadar da çok acıtıyor değil mi Oğuz Atay ?
Kadir
·
156 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.