Henri Charrière, o kadar sade ve akıcı bir anlatımı var ki, kendisi bile fark edememiş. Hatta kitabı yazıp editöre yollarken de bir not bırakmış: " Alın bunu meslekten birine yazdırırsınız" diye. Editör de diyor ki "bu kitaba pek dokunmadım desem yeridir.Yalnız noktalama işaretlerini yerli yerine koydum. anlaşılmaz gelen bazı İspanyolca deyimleri attım; kulaktan kapma üç ya da dört dili, Caracas'da her gün konuşmanın verdiği alışkanlıkla ortaya çıkan bazı anlam karışıklıklarını ve devrik cümlelerini düzelttim." Romanın bu etkileyici ve sade anlatımı, romandaki bazı nefes kesen olayları sanki siz yaşıyormuşsunuz hissi veriyor. Açıkçası ben, böyle hissettiren başka bir roman okumadım. Romanı, her gün işim biter bitmez elime alıp neler olmuş acaba diye okumaya başlarken aynı zamanda bitmemesi için de okumak istemiyordum. Böyle hissettiren çok roman yok. Romanı okuyup soluğu kesilmek deyiminin vucud bulmuş halidir bu roman. Bazı okurlar: "yahu bu kadar da olmaz ki bütün roman, adamın çevresinde gelişmiş, pekte inandırıcı gelmiyor" diyorlar. Eh bir miktar hak vermek gerekiyor onlara. Roman çok fazla dolanmış adamın çevresinde. Böyle bir eleştirinin gelmesi, Henri'nin, romanda anlattıklarım başımdan geçen olaylar silsilesidir diyor. Yani insan biraz "ehehehe kesin yaşanmıştır bu diyebiliyor" ama nadiren. O da incir çekirdeğinin hacmini bile doldurmaz. Vel hasılı kelam okunması gereken, hatta baş ucu kitapları arasına girmesi gereken bir kitap.Vesselam.

KelebekHenri Charrière · E Yayınları · 20195,3bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.