edebiyatdaima.com/yunus-cincin-go... Yüzlerce yıl önce büyük bir okçu yaşarmış Japonya’da. Ülkenin en keskin nişancısıymış ve yayını gerdi mi hiçbir şey kurtulamazmış elinden. Bir süre sonra başarıya doymuş ve zaferlerini geride bırakarak dağlara gitmiş. Yillarca orada tek başına yaşamış. Yeni kuşaklar ardı ardına ok atma sanatında uzaklaşıyor, görülmemiş teknikler geliştiriyor ve okullarda eğitim görüyorlarmış. Bir gün akıllarına gelmiş, Eskiden böyle bir usta vardı, acaba ne yapıyor dağların başında? “diyerek onu ziyaret etmeye karar vermişler. Bir öğrenci grubu sarp dağlara tırmanmış ve günlerce aradıktan sonra artık yaşlanmış olan büyük ustayı bulmuş. Usta bir kayanın üstüne oturmuş, kartalları seyrediyormuş. Öğrenciler kendilerini tanıtıp saygılarını sunmuşlar ve sonra ellerindeki modern ok ve yayları gösterip ne düşündüğünü sormuşlar. Onun zamanındaki ok ve yaylarla kıyaslamasını istiyorlarmış. Usta büyük bir hayretle kendisine uzatılan ok ve yaya bakmış ve sonra “Bunlar ne?” diye sormuş. Öğrenciler önce şaşırmışlar, usta alay ediyor sanmışlar. Daha sonra ustanın ok ve yay gereçlerini gerçekten unuttuğunu anlamışlar. Çünkü usta artık gözüyle kartal avlamanın peşindeymiş, bütün araçları ortadan kaldırmış. Amacına ulaşmak için aracıya ihtiyacı yokmuş! Yaşar Kemal’in son romanından bolümler okuyunca çok sevdiğim bu Japon hikâyesi aklıma geldi. Bizim büyük ustamız da roman hilelerini, yazış tekniklerini ve dil kurallarını aşıp, büyük bir saflığa ulaşmış. Gözüyle kartal avlıyor artık. (1) ...

Yaşar KemalZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 20162,328 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yunus ÇİNÇİN