Incil'de İbrahim hakkında üç yerde çok kısa olarak söz ediliyor.
Resullerin işleri, Bap 7: 1-2 Hıristiyanlar da, ona, "Ata" diyorlar. Harran'a göç ettikleri yazılı ise de nereden geldikleri belli değil. Yaşlarından söz edilmiyor. İlginç olanı Filistin'e geldiklerinde, Tanrı'nın bütün sözlerine rağmen, ona, ayak koyacak yer bile vermediği belirtiyor. İbrahim'in hakikaten bir mezar yeri almakta bile güçlük çektiğini gördük. Ancak kabilelerin büyük asker gücüyle toprak sahibi oldukları anlaşılıyor. 400 yıl yabancı ülke-köle olup çıktıktan sonra Tanrılarına kulluk ettiklerini, oğlunun sekiz günlük iken sünnet edildiğini, İshak ve Yakup'un on ikişer oğlundan on ikişer kabile kurduklarını, onların ne kadar çoğaldığını anlatıyor. İsmail'den söz yok. Bunları Yusuf'un hikayesi izliyor, ama o da çok kısa. Kardeşleri kıskanarak, onu Mısır'a atmışlar. Tanrı'nın yardımı ile Firavun'un sarayına vali olmuş. Kıtlık dolayısıyla ailesinden 75 kişiyi Mısır'a getirtmiş. Mısır'da İsrailoğulları çoğalınca, Kral onları ülkesinden atmaya çalışırken Musa doğmuş. Bütün hikaye bu kadar.
Romalılara Göre, Bap 4: 1-14
Burada sünnet durumu işleniyor. Ona göre İbrahim, Tanrı'ya çok erken iman ettiği için, bu imanın mührü olarak sünnet olmuş. Yani Tanrı'ya, "Seni Tanrı olarak kabul ettiğimin kanıtı" diyor. Tanrı'nın ona yer vaadi, sünnetli olmadan iman ettiğinde olmuş. İman sünnetten önce olduğundan Hıristiyanlarda sünnet yok.
Galatyalılara Göre, Bap 3: 7- 12
İbrahim'in önceden iyi olduğunu anlayan Tanrı, ona "Bu milletler sende mübarek kılınacaktır" demiş. Çünkü şeriat işlerinde olanların hepsi lanet altında imiş. Bu bakımdan şeriat ile kimsenin insan olamayacağı, imanın esas olduğu yazılıyor. Şeriat iman değil deniyor.
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.