Əsər axıcı olmaqla yanaşı həm də cəmiyyətin istənilən fərdi tərəfindən başa düşüləcək şəkildə yazılıb . Əsərdə duygu və hisslərin çoxundan istifadə edilməsi əsərə daha da marağ qatır ,əsərin yarısına qədər Sahib obrazına nifrət aşılayırdım... Lakin Sahibin Fərəh haqqında dediyi ifadə " o an mən anladım ki, əsl sevgi insanı bütün çirkinliklərilə birlikdə qəbul etməkdən ibarətmiş"... - bu cümləni görənə qədər ,Sahibə nifrətimin yaranması isə əsərin başlanğıcında olan Fərəhin duygularını heçə sayması olmuşdu. Əsərdə Anaitin- hiyləgərliyi , Kristinanın - qüruru , Sahibin nəfsinə hakim olmaması , yaxınlara doğmalara qarşı özləmin təsviri möhtəşəm idi .
