Bugün basit bir şey yaşadım her zaman yaşıyordum ama kendi kendime arada "bir tek Allah bana mı ders alayım diye yaşatıyor" diye düşünüyordum. Kendi çerçevemden bakınca sanki bana imtihanmış gibi gözüküyor. Ufak kardeşimi parka çıkardım. Parkta ki arkadaşları benle bilim, fen, matematik vs. konuşmayı seviyorlar. Çünkü ben onları tepeden görmüyorum bir yaşıtlarıymış gibi yaklaşıyorum. Sohbet en basit akılda tutulan sayıyı tahmin etmekle başladı, benim klasik kitap önerimle demini aldı sonra çocuklar anladıkları şekilde okulda öğrendikleriyle biyoloji, fen, sağlık, uzay bilimi vs. konuşmaya başladılar. Arada felsefe de giriyor. Aralarında bizim alt komşumuzun kızı da var. Kız arkadaşlarını hayranlık ve şaşkınlıkla pür dikkat dinliyor. Kızın belki 14, 15 yaşı var. Kıza dedim ki "uzun zamandır oturduğun mahalle de çocukluk arkadaşlarının içinde ne kadar filozof, bilimadamı olduğunu gördün. Hayat kardeşlerinin ve senin çevrende değilmiş sadece. Bak ne güzel arkadaşların var. Belki uzun süre tanıyorsun yeni yeni anlıyorsun" dedim. Kız bugün arkadaşlarına hayran şekilde gününü gün etti. Size tavsiyem çocuklarınızı imkân dahilinde kısıtlamayın. Elinizin altında bir cevher var çocuğunuzun kıymetini bilin
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.