Otobiyografik roman denmiş ama ben normalde otobiyografik romanları samimi bulamazken bu çok içten anlatılmış. Romanda hem duygu yükü dengeli yürüyor hem de hep bir gerilim sürekliliği var. Yaşar Kemal'in her eserinde gördüğümüz kurguda anlatımın Anadolu'daki efsanelerle destanlarla ilişkili ilerlemesini burada da görüyoruz. Bir çırpıda bitmesinin bir sebebi de belki anlatımın bizden olana hasla olan ilişkisidir.
