Milan Kundera'nın Les Testaments trahis'inde işaret ettiği gibi, yaşam ortamlarımız hiçbir şey göremeyip hareket edemediğimiz tam bir karanlığa değil, sise bürünmüştür: "Siste kişi özgürdür ama bu sisteki birinin özgürlüğüdür", otuz, kırk yarda ilerisini görebiliriz, yürüdüğümüz yol boyundaki güzel ağaçlara hayran olabiliriz, gelip geçenleri fark edebilir ve hareketlerine tepki gösterebiliriz, başkalarına çarpmaktan kaçınabilir ve öndeki bir taşın ya da çukurun etrafından dolanabiliriz ama daha ilerideki bir geçidi ya da birkaç yüz yarda uzakta ama bize doğru yüksek hızla gelen bir arabayı zor görebiliriz. Bunları "siste yaşamaya" ve "kesinlik" hedeflerimize ve önlemsel çaba- larımızı görünen, bilinen ve yakın tehlikelere, tahmin edilebilir ve ihtimalleri hesaplanabilir hedeflere odaklanmaya bağlı kalarak söyleyebiliriz; oysa en dehşetli ve korkunç tehlikeler tam da tahmin edilmesi imkânsız ya da dayanılmaz şekilde zor olanlar, tahmin edilmemiş ve büyük olasılıkla tahmin edilemez olanlardır.
Sayfa 19 - Ayrıntı yayınlarıKitabı okudu
·
190 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.