Mehmed, atını gururla Bizans'ın parlayan güneşi Ayasofya Katedrali'ne sürer. Bu kiliseyi sonsuza kadar O'na adamadan önce Allah'ına şükredecektir. Sultan atından iner ve büyük bir alçak gönüllülükle yere yüz sürerek dua eder. Sonra yerden bir avuç toprak alır, bir ölümlü olduğunu, bu zaferden dolayı büyüklenmemesi gerektiğini hatırlatmak üzere başının üstünden serper.
Sayfa 54Kitabı okuyor
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.