1928, 5-6 Aralık, Kolombiya. Muz işçileri ve ordu karşı karşıya gelir. Askerler ne yapacağını bilmiyordur oraya giderken, vur emrinin verileceğini bile düşünmezler, çünkü ‘grevdir’ söz konusu olan. Polisin ilgilenmesi gerekiyordur onlara göre, sadece grevin bitmesini beklemek ve sakin geçmesi için başlarında durmak yeterlidir onlara göre. Öyle olmaz, beklediklerinden daha kanlı gelişir süreç. Kimi kaynaklara göre üç bin kişi ölür, cesetler denize atılır. İşçilerini ağır şartlar altında çalıştıran United Fruit Company ve grevin bitmesi için Kolombiya hükümetini tehdit eden Amerikan hükümeti hiçbir şey olmamış gibi davranır, sadece 47 kişinin öldüğünü belirtirler. Ve bu olayın üzerine yazılan eserler olur. Biri (yazarın okumayı sona bıraktığım eseri) Marquez’den Yüzyıllık Yalnızlık’tır örneğin. Bir başkası ise Marquez’in ‘cüretkar bir teşebbüs’ olarak tanımladığı Büyük Ev. . Grevi bastırmak için görevlendirilen iki askerin diyaloglarıyla başlar Büyük Ev, sonra penceremiz değişir, bir hanenin içinden bakarız katliama. Ama karşımıza iki katliam çıkar: muz işçilerinin öldürüldüğü ve bir ailenin dağılışı. İki farklı ritim var Büyük Ev’de. Farklı anlatıcılar, bilinç akışı, bol kan ve adaletsizlik. Alvaro Cepeda Samudio’nun anlatımı çok canlı, can yakacak kadar.. . Çok etkilenerek okuduğum kitabın çevirisinde Süleyman Doğru yer alırken; kapak tasarımı Hamdi Akçay çalışması ~

Büyük EvÁlvaro Cepeda Samudio · İthaki Yayınları · 2023139 okunma

·

523 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan