Oğlanların hep gittiği bildik yerlerden uzaklaşıp, ruh haline uygun düşen ıssız yerler aradı. Nehirdeki bir sal onu davet eder gibiydi, salın bir ucuna oturup nehrin kasvetli genişliğine baktı; keşke boğulabilseydi, ama tabiatın tatsız işlemlerinden geçmeden, bir çırpıda ve farkına bile varmadan. Derken çiçeği düştü aklına. Buruşmuş, solmuş çiçeği eline aldığında kasvetli saadeti son haddine vardı. Acaba bilse ona acır mıydı, diye düşündü. Ağlar mıydı, kollarını boynuna dolayıp onu avutabilmek ister miydi? Yoksa şu beyhude dünyadaki herkes gibi o da soğuk bir edayla başını öbür yana mı çevirirdi? Bu tablo içindeki tatlı keder öyle acı vericiydi ki Tom tekrar tekrar aklından geçirdi, farklı açılardan tekrar kafasında kurdu, kabak tadı verinceye kadar yaptı bunu. En sonunda içini çekerek kalktı ve karanlığın içine karıştı.
Sayfa 24Kitabı okudu
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.