Aç açına gezindiğim günlerdi
"Kimsenin tokadını yemeden terk etmediği bu tuhaf şehirde, Kristina'da aç açına gezindiğim günlerdi."diye başlıyor roman."
"Körfezden ayrılırken bitkinlikten terlemiş haldeydim, karaya doğru baktım ve pencereleri aydınlık evlerle dolu Kristiana şehrine şimdilik hoşça kal dedim." şeklinde bitiyor. Bu iki paragraf arasında yazar olmak için uğraşan ama istediğini bir türlü elde edemeyen kahramanın çektiği sıkıntıları okuyoruz. (Okuyoruz demek istemiyorum adeta yaşıyoruz.) Hayatını idame ettirebilmek için farklı işlere başvuruyor ama türlü nedenlerle hiçbir işe alınmıyor. "Son zamanlarda hayatımda her şey ne kadar da kötü gitmişti, ne bir tarağım ne de üzgün olduğumda okuyabileceğim bir kitabım vardı."( Tarak ve kitaba bile erişemiyor kaldı ki karnını doyuracak parası yok.) Okuma- yazmaya meraklı, müthiş bir gözlem yeteneği de var dolayısıyla kendini yazmaya adıyor ve gazetelere makale yazıyor, elde ettiği kazanç da sadece birkaç gün idare etmesine olanak sağlıyor. Günlerce aç açına geziyor.
" Ceketimin bir cebini yırttım ve onu çiğnemeye başladım." Bunun gibi başka yollar da deniyor. Tahta parçaları bulup çiğniyor, kemik kemiriyor, ağzına taş alıyor, parmağını ısırıyor... Bu süreçte sinirleri de yıpranıyor ve Tanrı'dan vazgeçtiğini söylese de yaşamaktan asla vazgeçmiyor:" Ölmem gerektiğini biliyorum ama seninle, ölümle göz gözeyken bile alay ediyorum. Ben felakete boyun eğmem bunu bilmen gerekmez miydi? Kalbimi uykunda mı yarattın?"diye isyanı gerçekten yaşadığı felaketin ne kadar acı boyutlarda olduğunu gözler önüne seriyor. Böylece kendinden değil ama şehrinden vazgeçiyor.
Günümüzde bu durumun benzer yönlerini yaşayan bir sürü insan da önce yaşadığı yerden vazgeçiyor sırf karnını doyurabilmek için. Çünkü değer görmeyen her şey bir gün mutlaka ölüyor...
Kitabı, yazarın siyasi görüşünden ayrı tutulması gerektiğini düşünüyorum edebi yönü çok başarılı, akıcı bir kitap. Tavsiyedir okunabilir
Açlık 
Knut Hamsun
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.