Ölmez Otu, Yaşar Kemal'in Dağın Öte Yüzü üçlemesinin üçüncü ve son romanıdır. Bu sefer verimli bir toprağa inen köylü çok mutludur, Adil Efendi'ye olan borcunu ödeyecek ve para kazanacaktır. Ortadan kaybolan ermiş Taşbaş ise unutulmuş hatta artık kötü anılır olmuştur. Zordayken göklere çıkardıkları Taşbaş'ı refaha erince insan yerine koymaz olmuşlardır ve Muhtar Sefer'den intikam almak isteyen biri vardır. Bu intikam ekseninde de üçüncü ve son kitap ilerler.
Yine Yaşar Kemal'den çok güzel bir üçleme okudum. Yaşar Kemal külliyatını henüz tamamlayamadım ama güzel ilerliyorum. Her Yaşar Kemal kitabı okuduğumda içimi bir sıcaklık kaplar. Onun Çukurovayı, köylüleri, doğayı, taşı, toprağı, insanı olduğu gibi anlatması bende hayranlık uyandırır ve kitaplarını bitirdiğimde de inanılmaz bir hazla içimi bir burukluk da kaplar. Çünkü o kitapları okurken karakterlerle birlikte ben de giderim her yere. Onlarlayımdır her satırda. Bitirdiğimde ise bu ayrılık beni üzer. Bu hissi verebilen yazarlar sınırlıdır. Edebiyatımızda böyle bir isim olduğu için çok şanslı olduğumuzu düşünüyorum. O yüzden Yaşar Kemal'in kitaplarını okuyun ve okutun.
"Yüz bin yıllık aşka geldik. Toprak kadar eski. Aşkta buluştuk, ölümde buluştuk, yüz bin yıllık bahar toprağının üstüne oturduk. Aşka geldik. Ala kanımız biribirine karışacak, karıştı."