ilk kitabı ne kadar çok sevdiğim düşünüldüğünde bu tam bir hayal kırıklığıydı. birinci kitap gayet tadında bitmişti ve ikinci kitaptan yana bir beklentim de yoktu buna rağmen kitabı hiç sevmedim. ilk kitaptan nasıl keyif aldıysam bunu da bir o kadar zorlanarak okudum, birçok kez yarım bırakmanın eşiğinden döndüm. hepimizin bazı çizgileri vardır, mazur göremeyeceğim şeylerden biri de aldatma. ilk kitapta yine katlanabildim Ike ölü bir ruh olduğundan ve birbirilerine dokunamadıklarından ötürü bu daha kolaydı, bana kalsa hiç olmamasını isterdim tabii. fakat bu kitapta o kadar sinirlendim ki, kızın anında Ike ile öpüşmesi ve hatta yatması... okudukça kadın karakterden nefret ettim ve George için çok üzüldüm. "ikinizin de başka bir kadınla birlikte olduğunuz düşüncesine katlanabileceğimi sanmıyorum." ULAN SEN İKİSİYLE DE BİRLİKTESİN?? üstelik kardeşler bir de, ikizler... onun gibi birinin bu cümleyi kurduğuna inanamıyorum gerçekten. ve cidden bu kitap tüm sinir sistemimi altüst etti. midem kaldırmıyor bu durumu. ne diye kendime bunu çektirdim ben de bilmiyorum. okumayın diyorum sadece. yazar sırf yazmak için ve bizi delirtmek için yazmış sanki. zaten ilk kitapta acı çekmiştik niye aynısını tekrar bize yaşatmaya çalıştı anlamadım. üstelik Charlotte ve George ölünce ne olacak? muhtemelen yine bir arada olacaklar, durumlar çok saçma... tek kitap olarak düşünüp ben ölürsem'i okuyabilirsiniz ama kesinlikle buna bulaşmayın derim okumak istiyorsanız da sadece sinir hastası olursunuz.