"Evet, yapayalnızdı. Konuşacağı, dayanacağı, birlikte güleceği kimse yoktu, kalmamıştı. Öyle bir şeydi ki bu, insanı hem bedbaht yapabilir, hem mutlu kılabilirdi. İlk kez gülümsedi. Ama acaba sahiden böyle miydi? Neden hep kuşkulu, hep kendi yüreğine dalmak?"
Rasim Özdenören
Çözülme
··
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.