Manevi aşk, Şems ile Mevlana'nın aşkı.
Tıpkı Cenabı Hakk'ın çamurdan yaratıp gövdesinde 7 delik açtıktan sonra can nefesini üflediği Hz. Adem gibi. Allah Hz. Adem'in burnuna yaşam nefesini verirken, kendi ruhundan bir parçayı da onun canına katmıştır. Yani yeri,göğü yaratan,dört iklim, yedi kıtanın,dokuz katlı göğün hâkimi olan Allah aynı zamanda içimizdedir. Ama nefsimizin istekleri bizi yanlış yola sürükler, yemeye ,uykuya,şehvetten duyduğumuz açlık,kabaran benliğimiz o kutsal parçayı ruhumuzun en derin kuyusuna iter ki, çoğu insan kendi içindeki bu cevheri farkına bile varmaz. İşte bu parçayı fark ederek aramaya başlayan kişiye âşık deriz. Aramanın kendisine de aşk. Yani aslolan aramaktır . Lakin arayış tek başına olmaz;bize bir öğretmen,bir mürşit, başka deyişle bir maşuk gerekir. Çünkü kimse o kıldan ince,kılıçtan keskin sevda köprüsünden tek başına geçemez. Ama bir kez geçti mi artık maşuka da ihtiyaç kalmaz. Âşık da, maşuk da,seven de, sevilen de sadece o kişi olur. Tıpkı Cenabı Hak gibi.
Sayfa 388Kitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.