"Benim hikayem ıslah olmuş bir sarhoşun hikayesi değildir. Ben asla alkolik olmadım, asla ıslah da olmadım." diyor sonunda bir yerde. yani aslında kitabın ismini bir içicinin anıları yapsa iimiş :d otobiyografik olması müq bi detay. martin eden'i okuduktan sonra jack london'ı daha iyi tanımak için bana göre hayatın anlamı'nı okumuştum ama, bu daha iyi bir tercih olabilirmiş o zamanlar. o tam doyurmamıştı buradaki son sayfalar offf daha çok bu tarz yazısı varsa okeyim İ'm in hell yeah heyecanlandım durduk yere :d akıcıydı gayet dilini seviyom zaten. günde 1000 kelime yazıyomuş hep. hayatına dair diğer detayları biliyodum zaten: çalışkanlığı (daha çalışkanını görmedim), manyak ii denizci olması, pratik bir adam olması, güçlülüğü, kendi deyimiyle dövüşçü bi adam olması vs. (kutup buzlarında köpeklerle koşmuşluğu da varmış beyimizin, sayfalardan akan o soğuk hava dalgası yine bi yaşanmışlığın ürünüymüş yani) he bi de şöyle bi bilgi var sosyalist girişimleriyle ilgili yapıştıriim: "Dengeli radikaller'in söylediğine göre çabalarım öylesine tehlikeli ve mantıksız, öylesine aşırı devrimciymiş ki, Birleşik Devletler'de sosyalist gelişmeyi en azından beş yıl geciktirmişim. Geçerken şunu belirtmek isterim, benim inancıma göre ben Birleşik Devletler'deki sosyalist gelişmeyi en azından beş dakika hızlandırmışımdır." (198). çalışkanlığı hakkında şöyle iki alıntısı var: "Zihinsel olarak çok yorgun düştüğüm geceler altı saat uyurken; çok spor yaptığım zamanlarda bilfiil yedi saat uyuduğum oldu. Ama bu uyku şölenleri öyle sık sık tekrarlanmazdı. Öğrenecek, yapılacak o kadar çok şey vardı ki, yedi saat uyuduğumda kendimi suçlu hissederdim. Çalar saati icat eden insana dualar okuyordum." "Eleştirmenler yarattığım karakterlerden biri olan Martin Eden'in bu kadar hızlı bir eğitim sürecinden geçmesinden yakınıyorlardı. Martin Eden'i, üç yılda, devlet okulu eğitimi almış bir denizciden başarılı bir yazar haline getirmiştim. Eleştirmenler bunun imkansız olduğunu söylediler. Oysa Martin Eden bendim." gerçekle yaşamla ilgili düşüncelerine, uzun hastalık dediği karamsarlığı yenişine vs tanık olmak güzeldi. çünkü aklımda hep martin eden'deki karamsar bitik hali canlanıyordu... gerçekte ise karamsarlığını yenmiş, bir kadın tarafından sevilmiş çocukları varmış falan, mutlu oldum öyle :') 1 haftada falan okudum ama bi detay olarak şundan bahsedebilirim herhalde: başlarda sürekli aynı şeyler oluyor gibiydi benim açımdan keyifliydi gerçi her yolun içmeye çıkması şaşırtmıyodu beklentim karşılanıyordu :d jack london abimis içkiyi önemsemiyo ama içiyo, bişiler oluyo tekrar içiyo sonra tekrar ve hep diyo ki alkolik değilim :d ben inandım alkolik değilsin ama senin tanıma zaten dünyada kaç insan giriyo abicim :d neyse çok samimi oldum azıcık saygı sınır!! ama detaylar güzeldi: akıntıya kapılıp mükemmel(!) sonu istediği zaman, paraya bakışının değiştiği gün, haydee ile tanışması vs hayata karıştıkça tecrübe kazanması ve bunu ilk ağızdan dinlemek.. ki adamın kafasının çalışma şekli müq olduğu için çıkardığı anlamlar da içime siniyor hani, zeki bi çocuğu elimde büyütmüş gibi hissettim ondan daha az şey bilsem de :') kitabın ana noktası da şu aslında: hayatını çizerken yolu sürekli içkiye çıkıyor ve bunun bu kadar ulaşılabilir olmasını istemiyor, çünkü John Barleycorn (içkiye böyle diyor kitap boyunca) gerçeğin ölümcül sezgilerini fısıldar ve yaşamdan uzaklaştırır ona bulaşan herkesi. sosyal yönüne çok vurgu yapıyor içkinin, gücün ve erkekliğin simgesi, ona cesur gelen konuşmak istediği erkolar hep içiyor iletişimi başlatmak için bi bira ısmarlamalı falan.. öyle.. hatrı kalmasın diye tanıdık herkes adına 1er içmeleri beni bayağı eğlendiriyordu :d nese.. bu kadar galiba.. bi de martin eden'in filmini izlemeyin pişmanlıktır.. yakşamlar *düzeltme: john barleycorn amerikada sert içkilere verilen bi isimmiş. kitabın asıl adı da buymuş çeviri makes me sad

Bir Alkoliğin AnılarıJack London · Alfa Yayıncılık · 20151,308 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.