On sekizinci yüzyılda Giambattista Vico bu düşünceyi daha detaylı biçimde yine kendine özgü heyecanlı bir keşif havası da katarak dile getirmiştir.
[Toplum,] saldırganlık, açgözlülük ve ihtirastan, insanı yoldan çıkaran bu üç günahtan ulusal savunma, ticaret ve siyaseti üretir; devletlerin güç, zenginlik ve bilgelik edinmesini sağlar; insanı dünya yüzünden silebilecek bu üç büyük günahtan halkın mutluluğu yaratılmış olur. Bu ilke takdiri ilahinin de kanıtıdır: Akıllıca yasaları sayesinde, yalnızca kendi tatminine yönelmiş insanların tutkuları insanların toplumda bir arada yaşamasına olanak sağlayan bir toplumsal düzene dönüşür.Bu sözler şüphesiz ki Vico’nun olağanüstü yaratıcı bir zekâ olarak ünlenmesinde pay sahibidir. Bu dopdolu iki cümlede Hegel’in Aklın Kurnazlığı kavramını, Freudcu Yüceltme kavramını ve Adam Smith’in Görünmez El kavramını görmek mümkündür. Ama daha derine inilmediği için yıkıcı “tutkuların” “erdemlere” dönüştüğü bu olağanüstü değişimin gerçekleştiği koşullar konusu karanlıkta kalmaktadır.
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.