Bunaltı alev alevPedro Paramo yanında öyküleri de bulunsun diye aldığım Rulfo eseri, büyülü gerçekçiliğe sinemadan ve edebiyattan aşinalığıma rağmen beni saramadı. Buzzatilerden Calvinolardan Borgeslerden sonra ağzımın tadı değişmiş midir diye bir Cortazar öyküsü açtım, yeniden büyülendim, ancak bu kitaptaki yerellik ve tekil ölüm teması -ki türün sevdiğim yönü sonsuz hayal gücüne kapıyı sonuna değin aralamasıdır- beni içine alamadı ve bir başka kitaba geçtim.
