Nuri Pakdil
Kalem suresi 1.ayeti kerime de mealen şöyle buyurulur:
" Kaleme ve satır satır yazdıklarına andolsun."
Kalbinin saatini Kudüs'e göre ayarlayıp Kudüs'e ayarlanmayan saatleri boşa geçirilmiş birer saat sayan edebiyatımızın köşe taşlarından Nuri Pakdil de kalemi ve onunla yazdıklarını birer kaleye benzetip, bu kaleye girecek olanların bir fikrin, bir düşüncenin bayraktarlığını yapabilenlerden olması gerektiğini dile getirir.
Pakdil'in Kalem Kalesi'nde söz bir yumruk gibidir.Bir mermi gibi bazen...
"Bizim yaramazlar sahneye fırladıklarında geriye çekiliyorum ki, yumruk atmayı öğrensinler.Sözden daha etkin yumruk olabilir mi? Dişimizi sıkarız, sıkarız; bir de ağzımızı açtık mı, o artık yumruktur."
Kaleme yüklediği anlamdır ki onu yazıya başlamadan evvel, tıraş olup, abdest almaya ve takım elbisesini giymeye zorlar.İlhamın nerede geleceğinin belli olmayışından dem vurarak yatağının baş ucunda kalem ve kağıt bulundurmadan uyuyamaz.Kalemi eline her alışını bakın nasıl tarif eder büyük üstad:
"Bir de kalemi elime her alışımda bir KÖKe tutunduğumu, bana ileriyi bu KÖKün gösterdiğini anlıyorum."
Bu yüzden yazmayı bir "Hücum Komutu"na benzetir.
"Hiç kuşkusuz: yazmak, aynı zamanda bir Hücum Komutudur da."
"Yazmak, Ağrı' dan daha da ağır bir dağı yüklenmektir." der.
Kolay kolay anlaşılmaz Nuri Pakdil...Kolay kolay kendini ele vermez.Kitabın başında "Ben ne okuyorum...Neden okuyorum?" bu kitabı soruları sizi bir anda "Ben ne anladim?Ne anlamalıyım?" sorularına çevirir.
Hele bir de doğduğu ve büyüdüğü şehir olan Maraş'tan bahsettiği kısımlara geldiğinizde bir insanın memleketini ne kadar sevebileceğini ve ondan bahsederken de yazma eylemine olan tutkusunu derinden hissedersiniz.Yolculuk notları kısmında bahsettiği şu cümle bu durumu ne de güzel özetler:
" Otelde, odanın penceresini açtım: Antepleşerek de olsa, seksen yedi kilometre ötedeki Maraş'ın kokusu geliyor: pıt pıt pıt: yüreğimin sesini duyuyorum: bu koku, bu ses bir harekete çağırıyor beni: Aaa! yeni bir şey değilmiş; adını taa ortaokuldayken koyduğum, içimde bir muştu gibi koruduğum deviniymiş meğerse bu: YAZMAK EYLEMİ..."
Kitabın son kısımlarında yine yolculuk notları olarak nitelediği kısımlara geldiğinizde ismi anılan iller ve ilçeler şimdilerde ülkemizi derin üzüntülere boğan, anıldığında yüreğimizin acıyla yoğrulduğu yerler olabilir.Nuri Pakdil'in kaleminden Anadolu'yu okumak, Nuri Pakdil'in sözleriyle çok iyi bildiğini düşündüğün mekanlara bile bakmak hiç bilmeme ve anlayamama hissi uyandırabilir siz de.
Öyle ki mesela Erciyes Dağı için her gün onu gören, ona bakan insanlar bile şöylesi bir anlam yükleyememiştir ona.
"Çok yeni bir gelecek habercisi adeta Erciyes Dağımız."
Hepimizin bildiği Ashab-ı Kehf Mağarası' na ve o inanmış 7 kişiye yüklediği anlamsa oldukça manidar ve ders alınası bir anlam yüklemesi...
"Yedi inanmış insanın, şirk ve zulüm yönetimden kurtulmak, bileğlenip yeniden topluma dönmek için çekildikleri bir mağara burası. Tabii, biraz da meselleştirilmişlerdir."
"Tarihe emanet ettikleri bir öğretileri var:çok dikkat çekici: "Bir amaç uğruna soylu direniş göstermek; ödünsüz yiğitlik; olağanüstü dayanma, tahammül gerektiren sabırla susku; inanılmayan bir sisteme asla katılmama; sınırsız özveri, hiç duyulmamış, görülmemiş bir arkadaşlık bağıyla birbirlerine bağlanış sergilemek; hiç mi hiç, bu bağlanışa ihanet etmemek."
Böylesi derinliği olan yazarları okumak mutlaka engin bir birikim, aynı dertleri derdi bilip özümseme, onunla aynı ülküye sahip olup o ülkü için uykular kaçırırcasına atan bir kalp gerektirir.Böyle olunca da Nuri Pakdil okumaları manayla yoğrulmuş hacmi dar, ama içeriği ufuklar açan yeni yeni kapılara yönlendiriyor sizi.Hele kitaplarını okurken bir anda yumruk gibi hissettiğiniz sizi sarsan ve alıntılamadan geçemeyeceğiniz o sözleri!!!
Mutlaka okunmalı, tavsiye edilmeli ve okutturulmalı dediğim bu kitabı kesinlikle tavsiye ediyorum tüm kitapseverlere...
İncelemenin bitimini de bir Nuri Pakdil sözü ve duasıyla yapmak istiyorum müsadenizle:
"Yürü kardeşim
Ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin..."
