macera dolu hayatımdan..
geçtiğimiz cumartesi gecesi saat iki gibi üç arkadaş açık tekel arıyoruz. bir iki tekele baktık, kapatmışlar. bildiğimiz diğer tekele bakmaya gidiyoruz, bu tekelin olduğu sokağa iki yüz metre civarı kala baktık tekelin ışığı açık. son dakika kapatmadan yetişelim diye hızlı gidelim dedik birbirimize. bu sırada hafif kafası kıyak arkadaş bize; "durun lan ayakkabı bağcığım açılmış, onu bağlayayım da hızlı yürürken düşmeyeyim." deyip ayakkabı bağcığını bağlamak için eğilirken o kafayla o kafanın üzerine yere düştü. düştü ama çuval gibi düştü, ses soluk yok. arkadaşa; "lan şuna bi' şey de." diyorum arkadaş; "yattığı yer incitmesin." diyor. bunu duyan düşen arkadaş, lan ben ölmedim piç diyor aynı arkadaşa. o da düşen arkadaşa lan sen öldün diye demedim, düştüğün yerde inşallah taş yoktur da kafan gözün yarılmamıştır diye temenni olarak dedim onu diyor. sonra ben bu muhabbete koptum, sonra diğer arkadaş yere düşen arkadaşa ve bu muhabbete gülen bana kızıp hadi ama ya tekel kapanacak dedi. o sırada tekele baktık ışıkları sönmüştü. sonra biz de kalkıp geri el yapımının başına döndük. yani? yani bir şeye kararından fazla tepki gösterince bir şeye erişme fırsatını kaçırıyorsunuz. yani? yani sizin fazla tepki göstermenizden şikayetiniz yoksa boş verin fırsat kaçsın.
·
208 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.